Sołectwa

Sołectwo Ropa

sołtys wsi: Pani Maria Białoń

 

Wieś Ropa graniczy z  miejscowościami Grybów, Wawrzka, Brunary, Klimkówka, Łosie, Szymbark, Gródek.  Wieś położoną w dolinie rzeki Ropy otaczają  pasma lesistych wzgórz. Miejscowość liczy 3959 mieszkańców. Teren wsi Ropy charakteryzuje duża górzystość oraz rozproszenie zabudowy, co jest niekorzystnym zjawiskiem, gdyż utrudnia wyposażenie terenu w podstawową infrastrukturę techniczną. Wpływa niekorzystnie na planowanie, budowę i funkcjonowanie ważnych obiektów infrastruktury, takich jak kanalizacja, wodociąg, sieć gazownicza, inwestycje z nimi związane, z uwagi na zwiększone koszty, są przeprowadzane  etapowo. Liczba gospodarstw domowych wynosi 951. Wieś Ropa prawie w całości leży na obszarze zlewni rzeki Ropy, stanowiącej dopływ Wisłoki,  jedynie częściowo przysiółek Zalesie  w Ropie należy do zlewni rzeki Białej Dunajcowej.

 

Do najważniejszych elementów  krajobrazu kulturowego wsi zaliczyć należy dworski park krajobrazowy w Ropie, drewniany kościół rzym.-kat. p.w. Św. Michała Archanioła z XVII wieku, cmentarz wojenny  z I wojny światowej w Ropie nr 72. Zespół dworski, składający się  z dworu, oficyny, parku krajobrazowego stanowi aktualnie własność prywatną. W latach 70 i 80 XX wieku obiekty zostały zniszczeniu i dewastacji. Aktualnie  przeprowadzany jest w nich remont mający na celu jego zagospodarowanie dla funkcji turystycznych pod nadzorem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W budynku lamusa dworskiego planowane jest utworzenie i prowadzenie centrum informacji turystycznej gminy i regionu Beskidu Niskiego.

Drewniany kościół rzym.-kat. p.w. Św. Michała Archanioła z XVII wieku stanowi własność Parafii Rzymsko-katolickiej w Ropie. Jest utrzymany w stanie dobrym, kościół, dzwonnica i ogrodzenie pozostają w stanie technicznym gwarantującym jego przetrwanie.

Cmentarz wojenny  z I wojny światowej w Ropie nr 72 zaprojektowany przez Hansa Mayra, położony jest na cmentarzu parafialnym. Przeprowadzana jest okresowo jego konserwacja, obowiązuje ochrona kompozycji, elementów nagrobnych oraz centralnych krzyży.

Walory mają wpływ na wzrost zainteresowania turystycznego regionem. Obok obiektów zabytkowych podstawą dla rozwoju turystyki we wsi jest dziedzictwo historyczne związane z:

-          eksploatacją ropy naftowej - istnienie studni kopanych ropy naftowej

-          postacią  Seweryna Bonera (XVI wiek)

-          istnienie wiatraków wietrznych.

-          postacią Antoniego Hybla, przedwojennego artysty rzeźbiarza i wynalazcy.

 

 



Sołectwo Łosie

sołtys wsi: Pani Bernadeta Pierzchała

 

Sołectwo graniczy z  miejscowościami Ropa, Klimkówka, Leszczyny, Bielanka, Szymbark.  Wieś położoną  w dolinie rzeki Ropy otaczają  pasma lesistych wzgórz. Na terenie wsi znajduje się zapora wodna oraz  niewielka część zalewu Klimkówka. Przez Łosie przebiega droga powiatowa Ropa – Szymbark, która łączy się niedalekiej odległości od centrum miejscowości z drogą do uzdrowiska w Wysowej i przejścia granicznego na Słowację w Koniecznej. Miejscowość liczy 782 mieszkańców. Teren wsi charakteryzuje duża górzystość oraz koncentracja zabudowy, co jest korzystnym zjawiskiem, gdyż ułatwia wyposażenie terenu w infrastrukturę techniczną (kanalizacja, wodociąg).

 

Liczba gospodarstw domowych wynosi 216. Wieś Łosie w całości leży na obszarze zlewni rzeki Ropy, stanowiącej dopływ Wisłoki. Jakość wody w rzece na terenie wsi Łosie mieści się w III  klasie czystości. 

Wieś Łosie posiada duży potencjał turystyczny i kulturowy.

Do najważniejszych elementów  krajobrazu kulturowego wsi zaliczyć należy cerkiew greckokatolicką p.w. Narodzenia N.M.P. z XIX wieku oraz cmentarz wojenny  z I wojny światowej nr 71 zaprojektowany przez Hansa Mayra, położony  na cmentarzu parafialnym. Cerkiew utrzymana jest w dobrym stanie technicznym, zachowana jest jej forma, konserwowane jest wyposażenie.  Okresowo przeprowadzana jest konserwacja cmentarza wojskowego, obowiązuje ochrona kompozycji, elementów nagrobnych oraz centralnych krzyży.

Walory te mają wpływ na wzrost zainteresowania turystycznego regionem. Obok obiektów zabytkowych podstawą dla rozwoju turystyki we wsi jest dziedzictwo historyczne związane z:

-          łemkowskimi maziarzami (do II wojny światowej wieś Łosie słynna była z rzemiosła polegającego na produkcji i międzynarodowym handlu produktami ropopochodnymi, były to smary i mazie rozwożone charakterystycznymi wozami konnymi).

-          eksploatacją ropy naftowej - istnienie studni kopanych ropy naftowej

-          postacią  Jakuba Dudry, Wacława Potockiego (XVI wiek)

 

 


 

Sołectwo Klimkówka

sołtys wsi: Pan Janusz Lisowicz

Wieś graniczy od północy  z miejscowościami Ropa i Łosie, od zachodu z Brunarami i Czarną, od południowego wschodu  z Uściem Gorlickim i Kunkową. Na terenie wsi, w dolinie rzeki Ropy, znajduje się powstały w 1994r. zbiornik wodny, otoczony wzgórzami Beskidu Niskiego. Stanowi on największą atrakcję turystyczną regionu. Klimkówkę zamieszkuje 281 osób. Powierzchnia sołectwa wynosi  1010,08 ha przy czym 368,30 ha przypada na użytki rolne, 567,66 ha stanowią lasy, pozostałe tereny (74,12 ha) ha zajmuje zbiornik wodny, tereny zabudowane, nieużytki. Aktualnie w Klimkówce, oprócz budynków mieszkalnych mieszkańców wsi, znajduje się kościół filialny Parafii Rzymskokatolickiej w Łosiu, Wiejski Dom Kultury i Turystyki, zarządzany przez Gminny Ośrodek Kultury w Ropie, Dom Pomocy Społecznej oraz budynek administracyjny zbiornika wodnego.

 

Jezioro Klimkowskie to sztuczny akwen wodny o szerokości do 400 metrów i długości 5 km oraz głębokość do 25 m, zajmuje około 300 ha powierzchni. Wysokość zapory wynosi 34 m, zaś jej rozpiętość 210m. Jezioro osadzone wśród malowniczych wzgórz Beskidu Niskiego, doskonale współgra z otaczającymi je lasami. Linia brzegowa akwenu jest bardzo urozmaicona, poprzecinana wieloma jarami i ubogacona mnóstwem zatoczek. Piękno i rozległość akwenu spowodowały, że został on wykorzystany w filmie „Ogniem i Mieczem” do kręcenia ujęć przedstawiających Dniepr. Fakt ten stanowi swoistą atrakcję turystyczną terenu, na pamiątkę tego wydarzenia przy drodze prowadzącej do zapory znajduje się tablica ze słowami wypowiedzianymi przez Rzędziana:

 „…takiej wody to ja jeszcze nie widziałem…”